Vorige week bracht Apache.be een artikel over de flink verstoorde relatie tussen Bart De Wever en De Standaard. De N-VA-voorzitter en de grootste kwaliteitskrant van het land liggen op ramkoers. Er is gewoon geen gesprek meer. Na de uitspraak die De Wever vorige week over De Standaard deed, lijkt de deur helemaal dicht:
Die krant en die journalisten publiceren ongeveer alles, als het maar tegen N-VA is. Die krant is ook de werkgever van Dyab Abou Jahjah, ik kan er niet meer over zeggen, ik lees die krant elke dag met stijgende verbazing, over welke onzin dat daar dikwijls instaat.
Njet
Twee dagen voor Bart De Wever die uitspraak deed op het middagnieuws bij VTM, was er een interview gepland met zowel De Morgen als Het Nieuwsblad. In De Morgen kon u een dag later het verslag lezen, in Het Nieuwsblad niet. Dat kwam omdat de krant niet wilde meegaan in het 'njet' van Bart De Wever om door een bepaalde journalist te worden geïnterviewd. De zusterkrant van De Standaard oordeelde dat het onder die condities voor haar niet hoefde. Geen interview dus, hoewel Het Nieuwsblad al heel lang tevergeefs een interviewaanvraag had lopen.
Bij Het Nieuwsblad wil men geen enkele commentaar kwijt. Bij N-VA klinkt het dat het enkel om een probleem van timing ging. "Er waren twee weekendinterviews op een vrijdagnamiddag en een drukke agenda voor Bart De Wever. We wilden dat zo efficiënt mogelijk laten verlopen. Uiteindelijk bleek het onmogelijk, en zijn we voor één interview gegaan. Meer was het niet."
De relatie tussen Het Nieuwsblad en Bart De Wever heet "minder slecht" te zijn dan die met De Standaard, maar met die laatste is er dan ook nauwelijks nog sprake van een relatie.
Nieuw is dat allemaal niet. Toppolitici die het zich kunnen veroorloven gebruiken wel vaker hun macht om buitensporige eisen te stellen. Ook het omgekeerde gebeurt trouwens: media die hun macht gebruiken om buitensporige eisen te stellen aan politici. Daarover bracht Apache.be enkele maanden terug een uitgebreid dossier.
"Ook mensen als Guy Verhofstadt, Yves Leterme en Steve Stevaert hadden geregeld aanvaringen met kranten of met sommige journalisten en stelden daarbij hun eisen", zegt Carl Devos. "Nu duurt het gewoon heel lang en Bart De Wever speelt het ook heel consequent. Daar komt bij dat hij vandaag een heel bepalende figuur is in ons politiek landschap en de harde woorden niet schuwt. Blijkbaar heeft hij een voorkeur om op welbepaalde plaatsen en bij welbepaalde journalisten zijn verhaal te doen of net niet. Je kan je afvragen of dat allemaal goed, verstandig en gezond voor een democratie is, maar hij heeft natuurlijk wel het recht om dat te doen."
Carl Devos: Wat nu gebeurt - een soort patstelling tussen twee belangrijke actoren in ons politiek bestel waar de buitenwereld geen weet van heeft - is geen gezonde situatie
Informatieplicht
De houding van, in dit concrete geval, De Standaard, om er het zwijgen toe te doen, begrijpt de Gentse politicoloog minder. De krant kiest ervoor om de stilte te bewaren en de spanningen niet nodeloos op de spits te drijven. "Het is toch een deel van de opdracht van een krant om te informeren en, zeker aan haar lezers, een verduidelijking te geven? De Wetstraat incrowd kent dat verhaal, maar de meeste lezers natuurlijk niet. Hun krant onthoudt hen in zekere zin informatie. Belangrijke informatie. Ik begrijp natuurlijk wel waarom ze dat doet, maar volgens mij zou een woordje uitleg toch op zijn plaats zijn. Door het niet te doen voedt ze ook speculaties want een deel van de lezers merkt natuurlijk ook wel dat er "iets" is."
Zoiets hoeft volgens Devos ook niet noodzakelijk met getrokken zwaard te gebeuren. "Het is perfect denkbaar dat een krant haar lezers vertelt wat er is gebeurd op een manier die maakt dat het niet ontaardt in een moddergevecht. Dat kunnen goede journalisten toch? Wat nu gebeurt - een soort patstelling tussen twee belangrijke actoren in ons politiek bestel waar de buitenwereld geen weet van heeft - is geen gezonde situatie. Kranten willen natuurlijk liever het platform zijn waarop een strijd wordt uitgevochten dan dat ze plots zelf onderwerp van die strijd worden, maar als het probleem zo structureel is als vandaag tussen N-VA en De Standaard, dan lijkt het me deel van de informatieopdracht van een krant om daarover te berichten. Als je dat goed aanpakt, kan het misschien zelfs het begin van een voorzichtige dooi in de relatie zijn."
Medialaan
Blijft de vraag hoe ver de N-VA-voorzitter precies kan gaan met zijn vendetta's. Een oorlogje met Le Soir past nog mooi in een Vlaams-nationalistisch discours en ook akkefietjes met als links gepercipieerde media of journalisten kunnen koren op de molen zijn van N-VA en haar voorzitter. Maar met De Standaard of Het Nieuwsblad die niet meteen een "links" imago hebben, ligt het toch een stuk moeilijker.
Al lijkt er ook iets anders te spelen. Op meerdere krantenredacties valt te horen dat Bart De Wever voor zijn pr steeds nadrukkelijker naar visuele media kijkt. In het bijzonder naar VTM. Dat is ook Carl Devos niet ontgaan. "Het valt toch op - al zou je dat natuurlijk met feiten moeten staven - dat Bart De Wever makkelijker zijn weg vindt naar de Medialaan dan naar de Reyerslaan. Ik hoor wel meer mensen zeggen dat het opvalt hoe hij ook meer zegt op VTM dan op de VRT. Maar nogmaals, dat is zijn goed recht. Alleen is het goed dat media ook over dergelijke zaken berichten. Niet over elk akkefietje, maar wel als er problemen zijn."
Vindt u dit soort journalistiek nodig? Word aandeelhouder van Apache.be, neem een abonnement of geef er een cadeau
