Je zou bij momenten zelfs gaan denken dat die masochistische vorm van dwarsliggerij fascistische trekjes vertoont. De twee hondstrouwe coalitiepartners zien in al dat donkergeel gekrakeel weinig graten.
Volgens CD&V en Open VLD wordt de forel in botersaus nooit zo heet gegeten als ze door de N-VA voorzitter wordt opgediend. En wie ben ik om aan zoveel blind vertrouwen te twijfelen?
Als je partij daags na de grote pensioenstaking een onderzoek aankondigt naar de kosten van migratie, dan kan dit een toevallige samenloop van omstandigheden heten
Ik ben een generatiegenoot van Bart De Wever. Het enige wat ik van zijn optredens begrijp, is zijn succes. Ik probeer op mijn beurt te verwoorden wat er leeft bij heel wat Vlamingen.
Als je partij daags na de grote pensioenstaking een onderzoek aankondigt naar de kosten van migratie, dan kan dit een toevallige samenloop van omstandigheden heten. Het kan ook een slim gekozen bliksemafleider zijn.
Of het is een bewuste zet om het niet meer betaalbaar zijn van de pensioenen in de propaganda gevoelige hoofden van je kiezers te linken aan migratie. Twee dingen hebben we in de jaren '30 van de vorige eeuw al eens gewusst.
Het stigmatiseren van minderheden om het gat in de schatkist te verklaren en het oppoken van haat jegens hen om de natie op hun uitschakeling voor te bereiden. Bart De Wever weet als geen ander hoe ver hij te ver kan gaan.
Ideologische waas
Maar dat maakt van hem nog geen populist natuurlijk. Rond de N-VA voorzitter die zo moeizaam tot een handdruk of een schouderklop komt, hangt ook een ideologische waas van smetvrees die doet terugdenken aan de wijze waarop een Duitse gevangene in zijn bestseller bepaalde bevolkingsgroepen beschreef.
Hun uiterlijke kenmerken, hun bizarre leefgewoonten en hun eigenaardige kijk op het leven bezorgden de latere voorzitter van de NSDAP behoorlijk veel jeuk. De manier waarop deze auteur de samenleving percipieerde, namelijk zonder al te veel empathie, herken je ook bij de voorzitter van de grootste partij van Vlaanderen.
De vleesgeworden verontwaardiging kan zo moeilijk begrijpen waarom anderen anders denken dan hijzelf. En met hem één derde van Vlaanderen.
Maar dat maakt van hem nog geen racist natuurlijk. De burgemeester van Antwerpen droomt luidop van een nieuw rijk. Het antieke Rome blijkt een onuitputtelijke inspiratiebron voor zijn Latijnse oneliners.
Enkel het divide et impera heeft hij nog niet zo vaak in zijn spraakvaardige mond genomen. Dat er gelijkenissen zouden zijn tussen de manier waarop BDW het volk ment en het demagogische talent van zijn illustere voorgangers wordt door zijn fans weggewimpeld met de bewering dat de N-VA kopman de problemen durft te benoemen.
En hij benoemt ze als geen ander vlijmscherp. Politicologen krijgen er amper een speld tussen. Keizer Calimero slaagt er zelfs in om het uitblijven van oplossingen op het conto van zijn makke coalitiepartners te schrijven.
De grootste gemene verdeler van het land is historicus en kent de mechanismen die de vorige rijken tot stand hebben gebracht beter dan zijn cumulerende collega's
Die controverse is onderdeel van zijn plan. De problemen zijn voor Bart geen doel maar een middel om op termijn de concurrentie van tafel te vegen. Wie echt verandering wil zien, zal nog even moeten wachten tot zijn partij de absolute meerderheid behaalt.
Maar dat maakt van hem nog geen dictator natuurlijk. De grootste gemene verdeler van het land is historicus en kent de mechanismen die de vorige rijken tot stand hebben gebracht beter dan zijn cumulerende collega's.
First we take Antwerp, then we take Brussels
Of hij hetzelfde einddoel nastreeft, is niet het punt. Het punt is dat hij uitgekiend gebruik maakt van dezelfde strategieën als zijn gelauwerde voorgangers. First we take Antwerp, then we take Brussels.
Het is de populairste politicus van het land niet zozeer om een duurzaam beleid, maar veeleer om het stelselmatig uitbreiden van zijn macht te doen. Een N-VA mars op Brussel is slechts een kwestie van tijd.
Gelukkig zijn er ook verschilpunten tussen De Wever en The Great Dictator. Dat was niet bepaald de slimste mens ter wereld. Bart ook niet, herinneren wij ons, maar toch bijna.
Als je partij daags na de dood van een kind de schuld van een verdwaalde kogel in de schoenen schuift van de ouders die op zoek gingen naar een betere toekomst, dan moet het koud en leeg zijn in je hart.
Griezelig hoe een spijtig ongeluk waaraan niemand schuld had, wordt omgezet in een zoveelste poging om met scherp te schieten op kwetsbare groepen
Dan heb je weinig begrepen van respect, mededogen of tolerantie. Dat zijn geen makkelijk te misbruiken emoties, maar waarden die gutmenschen als de Dalai Lama en de voorzitter van het Vlaams parlement hoog in hun vaandel dragen.
Griezelig hoe een spijtig ongeluk waaraan niemand schuld had, wordt omgezet in een zoveelste poging om met scherp te schieten op kwetsbare groepen. Een hard beleid kan noodzakelijk zijn.
Maar geen enkel beleid is feilloos. Na dit ongeluk waren stilte en verontschuldigingen op hun plaats geweest. Schiet voorzichtig, kinderen aan boord.
Maar dat maakt van keizer Calimero en staatssecretaris Kerberos, zijn meedogenloze waakhond, nog geen onmensen natuurlijk. Toch zijn steeds meer mensen hun eentonige commentaren op onze diverse samenleving stilaan ernstig beu.
Twee derde van Vlaanderen staat niet achter de restauratieretoriek van N-VA, maar wil bouwen aan een nieuwe toekomst. Ik stel voor dat de partij zich na de volgende stembusgang terugtrekt op de oppositiebanken, alwaar ze verder kan gaan met het benoemen van de problemen.
Laat het oplossen ervan maar aan anderen over, want voor die klus zijn dialoog, vertrouwen en consensus onontbeerlijk in een democratie. Al was het maar omdat oplossingen ook uitgevoerd moeten worden. En liefst niet door ze manu militari op te leggen, maar door ze met brede schouders te laten dragen door je bevolking.
Welzijn boven welvaart
De voorbije week triomfeerde Bart De Wever. Eindelijk had Europa zijn ei van Columbus ontdekt. Vluchtelingen opvangen buiten Europa. Dé oplossing voor het meest onoverkomelijke probleem waarmee de superieure Westerse beschaving kon geconfronteerd worden: noodhulp aan mensen.
Enkel mensen met centen (want de mensensmokkel is duur) wagen de gok richting Europa
Maar naar slechte gewoonte heeft de verlichte despoot het probleem alleen maar benoemd in plaats van opgelost. Door decennialang niet te investeren in een doorgedreven noodhulp aan Afrika heeft Europa immers een continent gedoogd waar dagelijks miljoenen mensen op de vlucht zijn voor foute regimes, uitputtende klimaatsveranderingen en schrijnende armoede.
De meeste vluchtelingen worden trouwens nu al opgevangen door Afrikaanse landen die daar nauwelijks de middelen voor hebben. Enkel mensen met centen (want de mensensmokkel is duur) wagen de gok richting Europa.
Wat in ons land niet lukte met een paar duizenden vluchtelingen, zou België nu samen met Europa willen “schaffen” voor miljoenen lotgenoten in Noord-Afrika. N-VA mag er zijn kiezers dus gerust bij vertellen dat het organiseren van menswaardige opvang ter plaatse de Vlaamse belastingbetaler het nodige geld zal kosten.
Een goed beleid kost namelijk altijd geld. En als de betrokken Noord-Afrikaanse landen die opgelegde deal met Europa niet vertrouwen, weten we nu al wiens schuld het zal zijn als er straks weer mensen verdrinken in zee.
Beschaving ontstaat op het kruispunt van culturen en meningen. Niet in de ivoren toren van het eigen gelijk
De drie traditionele partijen liggen al een tijdje voor pampus. Twee van hen zijn zelfs medeplichtig aan het ranzige discours dat Vlaanderen al een legislatuur lang polariseert.
Ik geloof niet meer in de ideologieën van links of rechts. Beschaving ontstaat op het kruispunt van culturen en meningen. Niet in de ivoren toren van het eigen gelijk. Ik geloof meer dan ooit in mensen die zich niet langer uiteen laten slaan maar zich durven verenigen.
Ik geloof in politici die de moed hebben om los te komen van hun partijkaart. Ik geloof in kiezers die hart boven hard stemmen en welzijn boven welvaart verheffen. Steeds meer burgers tonen hun “guts” en bewegen zich in nieuwe coalities naar de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018.
Tijd voor een nieuwe plaat: eentje die niet blijft hangen, maar verbazend goed vooruit gaat.
