Omdat ik ooit betere ideeën heb gehad dan mijn vakantie door te brengen in het volstrekte niets waar België en Nederland elkaar raken, besloot ik al op dag twee een fiets te huren tegen de verveling en te blijven trappen tot ik ergens ver in het oosten Doel zou bereiken.
Het moet sinds Terug naar Oosterdonk zijn dat ik geïntrigeerd het heel onregelmatig opduikende nieuws over het polderdorp volg, maar zelf was ik er altijd weggebleven. Ramptoeristen zijn wel het laatste waarop moegetergde bewoners zitten te wachten, dacht ik zo.
Het begon licht te regenen toen ik over de steenweg reed waar alleen in een autocarbedrijf enige beweging was te zien. Ik passeerde uitgestrekte velden met boerderijen eraan en leegstaande villa’s waarop strijdvaardige slogans en koddige diertjes waren geschilderd.
In het dorp liepen amateurfotografen elkaar voor de voeten om de verlaten huizen in beeld te brengen, de percelen waar ooit huizen hadden gestaan, de nog steeds bewoonde huizen die littekens van vandalisme dragen. Ikzelf wandelde wat verdwaasd rond en zocht een gepaste manier om naar de leegte te kijken.
Ik dacht aan het dorp waarin ik ben opgegroeid en probeerde mij voor te stellen dat iemand op een dag zou beslissen dat het moest verdwijnen, omdat er een nieuw dok nodig is voor de witloofteelt of omdat de luchthaven een extra startbaan wil. Dat lukte niet, het was te onwerkelijk. Het moeilijkst kon ik me voorstellen dat de mensen even koppig zouden standhouden als de Doelenaars dat doen.
Eerder deze maand besliste de rechtbank dat de huidige inwoners nog ten minste tot april 2011 in hun huizen mogen blijven. Dat betekent niet dat de strijd gewonnen is, alleen dat ze langer mogen blijven vechten. Bestaat er een punt waarop zelfs de overwinning nog onmogelijk kan goedmaken wat je onderweg bent verloren?
Ik nam snel ook een paar foto’s en fietste terug. Het regende veel harder nu, begeleidende ruimte heet dat in de verhaalanalyse. Ik kruiste de splinternieuwe lijnbus die nog steeds vier keer per dag naar het dorp rijdt. Behalve de chauffeur zat er niemand op.
Volgende zondag, 8 augustus, vinden in Doel de Scheldewijding en de Doelse Feesten plaats. De editie van vorig jaar zou de laatste zijn geweest, maar dat horen we elk jaar opnieuw. Mocht u in de buurt zijn, ga er dan alstublieft heel even langs.
San F. Yezerskiy