Achtenswaardige boerendochters

Redactie Apache
CDA

Door Peter Casteels

Een van de vele sprekers op het congres – een ietwat zompig vrouwtje dat, zoals ik het mij voorstelde, haar geld verdient in de intensieve veehouderij – wilde onderhandelaar Maxime Verhagen bedanken voor de zes ministersposten die hij had weten binnenhalen. Ze sprak verder haar hoop uit dat er nog enkele staatssecretariaten zouden volgen, en ging zeker vóór stemmen. Zo ken ik de christendemocratie, waarvan de aanhang niet in ideeën denkt maar in bestuurlijke posten. Een andere spreker wist daar een treffende tegelwijsheid op te kleven:  “Ethiek zonder macht, is als een auto zonder motor.” Zo ken ik die bende.

Toch was zaterdag ook voor mij een historische dag. Ik ben opgegroeid met het idee dat alle christendemocraten tuig van de richel zijn, maar na de eindeloze reeks CDA’ers te hebben gehoord, bleef daar weinig van overeind. In Arnhem namen partijleden het woord waar ik graag voor had recht gestaan en geapplaudisseerd. Ik hoorde boerendochters spreken waar ik, mijn hoed afnemend, diep voor had willen buigen. Mensen die niet spraken vanuit berekend opportunisme of voorgelogen verantwoordelijkheidszin, maar naar eer en geweten.

Deze achtenswaardige dames en heren waren tot de conclusie gekomen dat hun partij geen samenwerking met de PVV van Geert Wilders moest willen. Hoewel in de akkoorden genoeg betwistbare voorstellen staan, om van de interpretatie die Wilders er donderdag aan gaf nog maar te zwijgen, ging het daar zelden over. De meeste mensen die zich tegen de samenwerking uitspraken, verwoordden een emotionele weerzin tegen het discours en het ideeëngoed van Wilders. De partijtop van het CDA deed uitschijnen alsof er geen alternatief meer was, alsof die samenwerking er eigenlijk geen was of alleszins best zou meevallen. De tegenstemmers wilden simpelweg niets te maken hebben met een man die op dezelfde dag in Berlijn uitschreeuwde de islamisering van Europa niet te accepteren.

Uiteindelijk stemde 32 procent van de congresleden tegen de akkoorden. Voor wie kan rekenen lijkt dat algauw een gelopen race. Dat is het waarschijnlijk wel, hoewel de spanning er niet helemaal uit is. Dinsdag moet de Kamerfractie haar definitieve goedkeuring geven, en daarin zitten twee dissidenten die zich gesteund voelen door deze substantiële minderheid. Ook zij, Ad Koppejan en Kathleen Ferrier, verdienen veel respect. Die containerterm werd weliswaar door partijen als de hunne de afgelopen jaren uitgehold, maar Kamerleden die de machtsmachine die het CDA is durven te doen sputteren, passen niets anders. Net als de demissionaire ministers Ad Klink en Ernst Hirsch Ballin, die hun ministeriele en politieke ambities voor nu opgaven om hun weerzin en tegenstand uit te kunnen spreken. Zij gaven hun macht uit handen om hun ethiek te vrijwaren.

Als je die lijst van actieve politici vergelijkt met het aantal dat bij de VVD protest aantekende –  geen enkele –, moet je concluderen dat de christendemocratische fundamenten sterker zijn dan de liberale. Beide partijen hebben vrijheid van godsdienst vanuit hun eigen invalshoek in het programma staan, maar wat bij het CDA een historische discussie teweeg bracht, deed bij de VVD enkel pensioengerechtigde heren alarm slaan. Christen ben ik niet, maar de liberale filosofie die daarachter schuilt, zint mij evenmin.

LEES OOK
Anton Jäger / 18-03-2021

Burgerparlementarisme

De Nederlandse verkiezingen bewijzen het een zoveelste keer: de linkse partijdemocratie in Europa lijkt ten dode opgeschreven. Een geloot burgerparlement biedt niet meteen een…
Senate_of_Belgium_hemicycle
Chris Van Camp / 05-08-2016

Betaalmoeilijkheden

Waarom maakt het Belgisch parlement geen werk van een humanere samenwerking met mensen met betaalmoeilijkheden, vraagt Chris Van Camp zich af.
CHRIS VAN CAMP
Hilde Sabbe / 13-07-2016

Vrij Nederland

Hilde Sabbe over de gouden jaren van het Nederlandse weekblad Vrij Nederland en de prachtige verhalen die ze opleverden.
HILDE