Over hoe een vernieuwde Orde van geneesheren eruit zou moeten zien heeft ook de Orde zelf al enkele jaren een wetsvoorstel klaar. De tegenkanting tegen de gedateerde procedures en het gebrek aan transparantie binnen de organisatie neemt immers ook in artsenmiddens toe. In die mate zelfs dat de Orde het steeds moeilijker krijgt om artsen te vinden die nog willen zetelen in de Provinciale Raden. De vrees om op termijn te weinig draagvlak over te houden, noopt de Orde ertoe om mee haar eigen hervorming te bepleiten. Het voorstel van de Orde gaat een stuk minder ver dan het wetsvoorstel geschreven door Patrik Vankrunkelsven, Kris Merckx, Jean-Jacques Amy en Marc De Meyere, vooral op het vlak van patiëntenrechten.
Begeleidend schrijven
De politieke consensus over de inhoud van het wetsvoorstel van Vankrunkelsven, Merckx, Amy en De Meyere maakt de concrete inhoud van het voorstel van de Orde minder relevant. Des te relevanter is het begeleidend schrijven waarmee de Orde haar eigen voorstel in het najaar van 2009 aan minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) bezorgde. Daarin legt de Orde immers uit dat de leden van haar Nationale Raad en de provinciale voorzitters het eens zijn over de inhoud van het voorstel tot hervorming van de Orde, maar op een detail van mening verschillen:
Op deze vergadering bleek een consensus te bestaan tussen de Nederlandstalige en de Franstalige afdeling, behalve betreffende artikel 6 van het voorstel, dat handelt over de faciliteitengemeenten. In de tekst vindt u in artikel 6 een versie van de Nederlandstalige afdeling en een versie van de Franstalige afdeling. Wij zijn van mening dat dit probleem dient opgelost te worden in het kader van de verdere politieke evolutie. Wij blijven uiteraard ter uwer beschikking voor verder overleg.
Dat fameuze artikel 6 handelt over de inschrijvingskeuze voor Franstalige artsen in de faciliteitengemeenten. De Franstalige afdeling wil de bestaande faciliteiten vasthouden. De Nederlandstalige afdeling heeft een uitdoofscenario voor ogen.
De Nederlandstalige afdeling van de Orde voorziet de volgende passage in het wetsvoorstel:
De Koning kan overgangsmaatregelen nemen, met name in faciliteitengemeenten, rekening houdend met de verworven rechten.
De versie van de Franstalige Afdeling stelt dat:
De vrije keuze van inschrijving wordt toegestaan aan de artsen die woonachtig zijn in de 19 gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de zogeheten faciliteitengemeenten Drogenbos, Kraainem, Linkebeek, Sint-Genesius-Rode, Wezembeek-Oppem en Wemmel, alsook in de gemeente Bever.
Geen overeenstemming
Binnen de Orde zelf is er dus geen overeenstemming over de vraag of Franstalige artsen in de faciliteitengemeenten nu al dan niet kunnen inschrijven bij de Provinciale Raad van de Orde in Waals-Brabant. Ook politiek lijkt de overeenstemming ver zoek. Net voor het einde van de legislatuur 2003-2007 was de communautaire bananenschil de reden dat het toenmalige voorstel tot hervorming van de Orde van Vankrunkelsven en Van de Casteele, hoewel goedgekeurd in de Senaat alsnog sneuvelde in de Kamer. De (communautaire) oppositie tegen het voorstel werd onder meer ook via het Vlaams Parlement gevoerd.
Het wetsvoorstel dat Vankrunkelsven, Merckx, Amy en De Meyere neerschreven, voorziet nu in een uitdoofscenario van de bestaande mogelijkheden voor Franstalige artsen in de faciliteitengemeenten. Voor de Franstalige partijen ligt zoiets bijzonder moeilijk. Voor N-VA en in mindere mate ook voor Cd&v is het dan weer ondenkbaar dat er niet onverwijld gesplitst zou worden.
Hamvraag wordt of de regering Di Rupo I veel zin heeft om opnieuw een lont(je) in het communautaire kruitvat te stoppen
Artsenpartij
Hamvraag wordt of de regering Di Rupo I veel zin heeft om de koe bij de horens te vatten en, met de hete adem van N-VA in de rug, opnieuw een lont(je) in het communautaire kruitvat te stoppen. De communautaire saus over het geheel dreigt het wetsvoorstel onderaan in de schuif te doen belanden. Een communautair compromis is immers een absolute voorwaarde voor indiening. Pas als de meerderheidspartijen ook op dat vlak een consensus hebben bereikt, kan een nieuw, door alle meerderheidspartijen gedragen wetsvoorstel effectief neergelegd worden.
Van oudsher is de MR in Franstalig België de geprefereerde 'artsenpartij'. In het bijzonder de corporatistische en behoudsgezinde Franstalige artsen vinden makkelijk de weg naar de liberale partij. Het communautaire luik is voor die conservatieve krachten het middel bij uitstek om een inhoudelijke vernieuwing van de Orde te blokkeren. Zo dreigt na 40 jaar vruchteloos proberen ook de ultieme inhoudelijke politieke consensus getorpedeerd te worden door een discussie over de vraag binnen welke Provinciale Raad misschien niet eens honderd artsen zich moeten inschrijven.
Morgen deel 3 (slot): Het geld van de Orde
