Een Vlaamse tang op een Europees varken

Peter Casteels
Naamloos
Naamloos

In een debat over Pieter en Herman De Coninck in Terzake – die vlag dekt al lang de lading niet meer – mocht Peter De Roover zijn zegje doen, maar hij greep de kwestie aan om in De Morgen voor de zoveelste keer het heerlijke nieuwe nationalisme te belijden. Bart De Wever had de commentaar gekregen dat hij met zijn opmerkingen over de culturele sector weer iedereen tegen elkaar opzette, maar volgens De Roover verbindt het nationalisme mensen net. “Bijna alle afbakeningen (van identiteiten zoals rijk/arm en progressief/conservatief PC) lopen door de samenleving. Alleen de flamingant trekt de wij-zijstreep daar rond en niet er dwars doorheen”, schreef de goedheilige man.  Als conclusie van het zeemzoet opiniestuk gaf De Roover een retorische vraag:

Wat is er mis met het Vlaams-nationalisme dat de hele ruimtelijk begrensde gemeenschap omvat, openstaat voor nieuwkomers die mee willen en zich onthoudt van elke aanspraak op grondgebied of mensen buiten de eigen grenzen?

Daar valt enkel weinig tegen in te brengen door mensen die zoals De Roover vanuit een Vlaams denkkader redeneren. Zij beschouwen Walen als buitenlanders zoals alle andere, in tegenstellingen tot de Belgen die hen als volwaardige medeburgers zien. De Vlaamse democratische ruimte klinkt enkel aantrekkelijk als de Belgische democratie niet bestaat. Door haar in alles te negeren, probeert De Roover dat laatste te bereiken. Die truc – een hopelijk zichzelf waarmakende voorspelling - gebruiken hij en andere verlichte nationalisten wel vaker. Na vijf jaar communautair gehannes is het vervelend en doorzichtig geworden. Maar gezien de Europese actualiteit terug relevant.

 Feest van de democratie

Aan de basis van de opvattingen van Peter De Roover over democratie ligt een gemeenschappelijke taal. Vlamingen delen een lotsverbondenheid met elkaar omdat zij elkaar begrijpen. Lode Wils bracht dit weekend in De Standaard in herinnering dat het Vlaamse nationalisme een product van de collaboratie is, maar N-VA heeft het succesvol kunnen terugbrengen tot – naast wat geldelijke sommetjes - dat ene deuntje over taal en democratie. Wie een democratische gemeenschap wil vormen, moet dezelfde taal spreken.

Lode Wils bracht dit weekend in De Standaard in herinnering dat het Vlaamse nationalisme een product van de collaboratie is, maar N-VA heeft het succesvol kunnen terugbrengen tot een deuntje over taal en democratie.

Dit idee staat op de Europese Unie als een tang op een varken. Volgens N-VA is het volstrekt onmogelijk een Europese democratie te vormen, maar dat heeft de partij nooit verhinderd een verbeten fanaat te zijn van het Europese project. Het is merkwaardig te zien met welk enthousiasme de partij bevoegdheden van het ondemocratische België naar het minstens even ondemocratische Europa overhevelt. Het verscherpt toezicht van de Europese commissie heeft N-VA voluit gesteund. Als commissievoorzitter Barroso binnenkort het Belgische parlement de begroting voorrekent – uiteindelijk het enige politieke document dat ertoe doet – zullen we Jan Jambon daar niet over horen.

N-VA is een wonderlijke partij, maar deze spagaat amuseert mij het meest. Tot nu toe heeft geen enkele nationalist de probleemstelling nog maar proberen op te lossen. Apache interviewde in juni Frieda Brepoels, maar zij kwam zelfs niet toe aan een begin. Wel mocht een dossier als migratie van haar aan Europa worden overgelaten. Het wordt de Vlamingen door de Belgische aberratie onmogelijk gemaakt een deugdelijk migratiebeleid te voeren, maar als 26 andere lidstaten meebeslissen, is dat een feest van de democratie.

De plannen die Herman Van Romouy deze week ontvouwt kunnen Peter De Roover gestolen worden.

In het café

Peter De Roover valt dit verwijt van intellectueel stilzwijgen niet aan te wrijven. In februari publiceerde hij een artikel in De Standaard waarin hij als nationalist zijn messcherpe visie op Europa gaf. In ‘Een opiniestuk over Europa? Ga liever op café’ schreef hij:

Waarom schrijven we [opiniestukken over Europa] ? Toch om er (een beetje) toe te doen. We willen deelnemen aan het maatschappelijke debat in de hoop, onrechtstreeks, enige invloed uit te oefenen op de gang van zaken. Maar er ‘toe doen' als het over Europa gaat? Laten we (niet) lachen. De invloed op het eindresultaat van een stukje over Europa in een krant wordt zelfs door de gevoeligste seismograaf niet geregistreerd. […] In Europa moet de vrijheid van het debat niet brutaal beknot worden zoals in een klassieke dictatuur, want ze is toch vrijwel irrelevant. Dictatuur 2.0, waar meningen vrij zijn omdat ze toch opgeslorpt worden in de onoverzichtelijke massa. […] Och ja, mogelijk beïnvloeden we toch het stemgedrag van de lezers. Die gaan over dertien Vlaamse leden van het Europees Parlement op een totaal van 736. Met alle respect voor die dertien, maar de hond uitlaten lijkt zinvoller.

Zo makkelijk valt deze nationalistische paradox op te lossen. De plannen die Herman Van Rompuy deze week ontvouwt kunnen Peter De Roover gestolen worden. Hij droomt liever weg bij het democratische graafschap Vlaanderen. Eenmaal gesticht zal het daarin alleen nog maar over de naamgeving van straten en pleinen gaan. Alle andere bevoegdheden zijn aan Europa overgedragen. Een prijs die De Roover maar wat graag betaalt.

LEES OOK
Anton Jäger / 04-08-2020

Elitaire groeipijnen

Tegen de achtergrond van de coronacrisis verkrijgt het Reuzegom-drama een diepere betekenis: de vertwijfelingen van een nieuwe Vlaamse elite voor een onvoorbereide…
flag-863754_1920
Thomas Falk / 02-03-2020

De N-VA en de dans met de duivel

Als de N-VA met de verkiezingen van 2024 in het vooruitzicht vanuit de oppositie haar lot wil verbinden aan het Vlaams Belang, dan zal het haar duur komen te staan.
brina-blum-nqttZgQZFyc-unsplash
Bert Verhoye / 31-07-2019

Koro 31 juli 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye