Nationalisme

Herman Loos
Herman Loos - Column - Uitgelicht
Herman Loos

De Fransen. In feite zijn ze in weinig verschillend van de Vlamingen of gelijk welk ander westers volk waartoe ik mezelf niet wens te rekenen. Ze geloven rotsvast dat ze alles beter doen. Zelfs de buurvrouw die nooit in de buurt van een hogere studie is geweest, verzekert me dat universitair onderwijs in België een makkie is vergeleken met het Franse hoger onderwijs. Een Fransman denkt ook dat niemand harder werkt en productiever is dan de Fransman, een riedel die ik in een vorig levensdeel hoorde met een ander volk in de hoofdrol.

Erfrecht

Ik heb drie universitaire diploma's waarvan geen enkel erkend is. Mijn vrouw haar graduaat in de orthopedagogie is na een administratieve procedure van zowat anderhalf jaar die ons ruim een half maandloon gekost heeft gelijkgesteld aan een licence in de orthopedagogie. Spijtig genoeg bestaat deze discipline in Frankrijk niet en is haar gelijkgestelde diploma daardoor even veel waard als een vel ruw en weinig efficiënt toiletpapier.

Het nationaliteitsprincipe is een volstrekt willekeurig uitsluitingsmechanisme dat nauwelijks, steeds minder zelfs, tot het veranderbare deel van je persoon gerekend kan worden

Daar moet ik dus de kost verdienen, in een land dat mijn competenties in vraag stelt en tegelijkertijd de regel toepast dat bij gelijke competenties, wat dat ook moge betekenen, de Fransman steeds voorrang krijgt. Want gelooft u vooral niet dat dit enkel een lemma is in het mensonterende programma van Front National. Discriminatie op de arbeidsmarkt was praktijk, is praktijk, zal praktijk zijn. Niet enkel in Frankrijk maar in de gehele Europese Unie.

Ik weet niet beter dan deze toepassing van de priorité nationale te catalogeren onder de noemer nationalisme, een achterhaalde ideologie die vertrekt vanuit de volstrekt onrechtvaardige bevinding dat je rechten kan onttrekken aan het willekeurige feit dat je uit bepaalde ouders op een bepaalde morzel grond geboren bent. Dat erfrecht wordt wel eens aangevochten als je zoon bent van een koning en dus voorbestemd koning te worden, niet als je zoon bent van een Vlaming en voorbestemd Vlaming te zijn.

Indringer

Ik weet best dat een bepaalde vorm van organisatie nodig is om de boel draaiende te houden maar het nationaliteitsprincipe is van de pot gerukte onzin in een wereld die gekenmerkt is door geografische mobiliteit. Het nationaliteitsprincipe is een volstrekt willekeurig uitsluitingsmechanisme dat nauwelijks, steeds minder zelfs, tot het veranderbare deel van je persoon gerekend kan worden. Het nationalisme is de ideologie die zegt dat je alles kan worden, als je maar je huiswerk kent en voor de rest van je leven op je geboortegrond blijft.

Het nationalisme is mijn religie niet en dat is vooral voor mezelf spijtig. Het plekje dat ik voor mezelf heb gevonden hoort bij een land dat ik er bij te nemen heb en een volk dat me warm noch koud laat. Dat land en dat volk geven me op geen enkele manier het gevoel hier welkom te zijn, omdat dat nu eenmaal is wat landen en volken schijnen te doen. Ik ben een indringer en gedoemd me als indringer te gedragen. Dat is vooral voor mezelf spijtig, denk ik soms, hoewel het vermoedelijk eerder omgekeerd is.

LEES OOK
Anton Jäger / 21-04-2021

Macron, de laatste neoliberaal

Emmanuel Macron beloofde Frankrijk te hervormen tot een links-liberaal paradijs, vrij van extreemrechts, maar ontpopte zich tot ‘laatste neoliberaal’ die zo het bedje voor…
49104589471_07373383dd_k
Herman Loos / 12-04-2013

Ideologie

De affaire-Cahuzac in zijn thuisland verleidde Herman Loos tot Proustiaanse herinneringen aan de discussies met wijlen zijn grootvader over socialisten, een hotdogkraam en een…
Herman Loos - Column - Uitgelicht