Ik moet toegeven dat het een goed vermomde manier is om straks de werkloosheidscijfers bij schoolverlaters te manipuleren, want deze zelfstandigen zullen geen aanspraak op stempelgeld kunnen maken. Bovendien kunnen bedrijfsleiders/studenten naar hun kindergeld fluiten. Tel uit die winst voor de portemonnee van de Vlaamse overheid. Het is tegelijk een mooi cadeau voor de banken die met borg van reeds uitgeperste ouders, weer nieuwe kredieten aan de man kunnen brengen.
Pa en ma
Het parcours dat Muyters aanraadt, heb ik helaas afgelegd. In de prehistorie, toen ik de VUB frequenteerde, bestond het statuut van werkstudent niet eens. Je ging dan in de marge van je studie wat schrijven en kreeg prompt geen kinderbijslag meer maar een fikse rsz-rekening. Het was de meest ellendige start ooit die me verdoemd heeft tot levenslang freelancen zonder vangnet. Als ondernemen zo gemakkelijk was, waarom gaan er dan zoveel bedrijfjes failliet van mensen die zich er zelfs 100 procent kunnen op toeleggen?
De administratie alleen al neemt zoveel tijd in beslag dat je ze, in wat we een fulltime noemen niet rond krijgt. Hoe doe je dat terwijl je ook nog studeert? Zonder geld starten gaat ook niet, dus het werven van fondsen komt daar ook nog bovenop. Om over de slapeloze nachten te zwijgen die je doormaakt als je plan niet vlekkeloos loopt. Onrust die zich niet tot de jonge ondernemers zal beperken, maar die zich uitbreidt naar de ouderlijke woning. Want, beste minister, al nagedacht waar die maatschappelijke zetel zal gevestigd zijn? Niet op een studentenkot waar je tien maanden per jaar woont en je niet gedomicilieerd mag zijn. Nee, het bedrijf huist op je lonely teenage room bij pa en ma, wiens inboedel wordt opgehaald bij faillissement. Wel handig want dan kan de kredietverstrekkende bank meteen ook het huis waarmee de ouders borg stonden, aanslaan. Een kennismaking met het ondernemerschap voor iedereen.
Rijping
Is het is niet net de reality check die je creativiteit aan diggelen slaat?
Als je oprecht het ondernemerschap wil aanzwengelen dan voorzie je eerst een soort veilig oefenstatuut. En waarom niet, renteloze leningen. Dan zorg je dat ouders niet sowieso mee risico moeten dragen, en "host" je centraal die maatschappelijke zetels. Maar vooral: als je met de komende generaties iets inzit, dan laat je hen rustig studeren, zonder hen van een klif te duwen. Impulsiviteit en dadendrang zijn overgewaardeerde, jeugdige eigenschappen. Als ik terugblik zou ik nu dezelfde initiatieven die ik vroeger nam, wel tot een goed einde brengen en tot een duurzaam model komen. Waarom negeren wij het bewezen nut van tijd en rijping? Nu of nooit, is het zelden.
Ik begrijp niet dat universiteiten daar in meegaan. Vooral niet nu het studiepuntensysteem elk gefaald vak afstraft met een aanslag op je studiepotentieel. Bovendien is de hele regelgeving over wie mag ondernemen en wie niet belachelijk. Een loodgieter die in het bedrijf van zijn vader stapt en de zaak door en door kent, moet bedrijfsbeheer volgen. Een student met een droom die een bachelor filosofie behaalde, heeft zogezegd alle kennis in huis en mag zo starten. Ronduit belachelijk.
En die ideeënvloed onder studenten moeten we ook met een korrel zout nemen. Het is inderdaad zo dat je in je vrij zorgenloze studententijd nog durft te dromen en out of the box denken. Maar het is net de reality check die je creativiteit aan diggelen slaat. Ander idee dus: stimuleer bedrijven om studenten met ideeën te belonen door te investeren in hun studies in ruil voor brainstorms. Het spaart bedrijven de nonsens van dure trendwatchers en studenten hoeven niet de negatieve erfenis van hun doodgeboren businessideeën mee te dragen. Muyters heeft schrik dat, als deze jonge ondernemers nog tot het behalen van hun bachelor moeten wachten vooraleer ze zich vastketenen aan een bvba die zich niet zomaar laat ontmantelen, hen de goesting vergaat. Beste Philippe het is net ondernemen in de praktijk dat die goesting aan diggelen slaat, tenzij we het over de goesting om te emigreren hebben.
