Op een onbewaakt moment durven wij wel eens het omgekeerde bevroeden, maar eerlijk gezegd: van onze kant vonkt er enkel liefde. Voor alle democratische partijen trouwens.
Worstelt er al eens eentje met de limieten van haar eigen programma, dan springen we graag bij. Dat kan in Malle zijn, maar net zo goed in pakweg Gooik, Gent, Koksijde of Mechelen. Over de taalgrens. Of gewoon in de Koekenstad.
Proper
Vorige week al werd duidelijk dat N-VA hulp kon gebruiken om in het reine te blijven met zichzelf en haar eigen beginselen. De partij worstelt met het opkuisen van interne ranzigheid en omdat we De Wever en co graag proper op hun eigen hebben, staken we een handje toe. Voor er nieuwe misvattingen groeien: we doen dat soort dingen ongevraagd én onbezoldigd.
En het rendeert! We waren nog geen tien minuten klaar met ons werk of we zagen prompt enkele Schild en Vrienden van de N-VA-lijsten verdwijnen. Schild en Vrienden waarover de partij zelf, ongetwijfeld ook met man en macht zoekend, helemaal niets had gevonden.
Maar wie schetst onze verbazing toen we, moe maar tevreden achteroverleunend en in blijde verwachting van een grote doos pralines, bij valavond onze neus het Twittercafé binnenstaken?
Bloedhonden waren we! Ratten! Neen, onze hulp om N-VA op het rechte spoor te houden, werd niet gewaardeerd. Integendeel. Francken Theo sprak zijn blijvende steun uit aan een liefhebber van Hitlerfilmpjes: 'Hou je taai, jonge Vlaamse leeuw' lazen we op zijn Facebookpagina.
Van lasterlijk medium over bloedhonden tot ratten. Het gaat vandaag een vaartje in ons Vlaanderen
Ratten
Kamerlid Rob Van de Velde pende zowaar het woord journalistenratten neer.
Van lasterlijk medium over bloedhonden tot ratten. Het gaat vandaag een vaartje in ons Vlaanderen.
Zowat het enige dat hier sneller verdwijnt dan goede manieren zijn Libische miljarden. Al hangen de twee mogelijks samen.
Een panel van de Verenigde Naties spreekt in een rapport schande van de wijze waarop de Libische tegoeden die op Belgische rekeningen werden bevroren na de val van Khadaffi, zijn verdwenen. Honderden miljoenen aan interesten stroomden terug naar Libië. En een tiental miljard euro is foetsie.
Een beetje zoals uw privacy. Na het lezen van het boek 'De diefstal van de Eeuw' gokken we erop dat het woord de Dikke Van Dale in 2030 niet meer haalt.
Het woord 'wooncrisis' helaas wel, al worden er in Gent voor het eerst ernstige pogingen ondernomen om ervoor te zorgen dat op korte termijn niemand nog op straat moet slapen en op lange termijn de woonmarkt terug betaalbaar wordt.
Voeg daarbij het nazomertje dat ons voor komende week wordt beloofd en we kunnen alsnog blijgemutst de zondag door. Al is het dan zonder pralines.
Tot genoegen!
