Pensioenen

Onder de regering-Di Rupo werden de knapste koppen van het land aan het werk gezet. De Commissie Pensioenhervorming, met ex-SP.A-minister Frank Vandenbroucke als drijvende kracht, leverde een breed gedragen plan af dat kon dienen als draaiboek voor de nieuwe regering.

Michel I nam het plan grotendeels over in haar regeerakkoord, maar de uitvoering verloopt chaotisch en ondoordacht. Partijen uit meerderheid en oppositie profileren zich zonder schroom in het dossier, en de vakbonden hebben de onderhandelingen bijna volledig opgeblazen. Zonder akkoord van de sociale partners, zo leren we uit het rapport, heeft een pensioenhervorming geen zin.

Apache reconstrueert in een driedelige reeks hoe het zover is kunnen komen en hoe de regering erin slaagde een perfect pensioenplan te verkwanselen. Daarbij sprak hoofdredacteur Karl van den Broeck met protagonisten in het dossier. Ministers, parlementsleden, kabinetsmedewerkers, academici, vakbondsmensen en Chantal en Julie, de twee Waalse boezemvriendinnen, dames die in april 2017 het vuur aan de lont staken.

De reconstructie toont aan dat de regering de verhoging van de pensioenleeftijd vooral gebruikte als zoethouder voor Europa omdat ze de begroting niet snel genoeg op orde kreeg.

Minister Daniel Bacquelaine maakt zich sterk dat hij het pensioen-met-punten (het sluitstuk van het plan van de Commissie Pensioenhervorming) nog deze legislatuur zal uitvoeren. Hij verzwijgt daarbij dat daarvoor een... vermogensbelasting nodig zal zijn om de begroting niet te doen ontsporen

Veel waarnemers houden hun hart vast. “Het zou beter zijn als de regering niks meer zou doen zodat de volgende regering helemaal opnieuw kan beginnen”.

Sinds iedereen op MyPension kan zien hoeveel (hoe weinig) pensioen hij of zij kan verwachten, tikt een tijdbom die wel eens in het stemhokje zou kunnen afgaan.