Afgelopen weekend pakten zowel De Standaard als De Morgen uit met het nieuws dat ze hun lezeres in het weekend extra willen verwennen. De Standaard wil dat doen met een heus DS Weekblad. De Morgen kiest ervoor om het bestaande DM Magazine te verdiepen en te verruimen en daarnaast magazine twee, DMUZE te lanceren.
Minstens een zaak hebben beide projecten met elkaar gemeen: allebei gaan ze openlijk de strijd aan met weekbladen zoals Knack en Humo. Met de uitgebreide weekendbijlagen was die strijd al aan de gang, maar nu wordt het strijdperk verruimd van het weekend naar de hele week. De Morgen voorziet in het DM Magazine televisiepagina’s en mikt zo op een levensduur van minimaal een week. De Standaard doet hetzelfde door vormelijk en in naam te kiezen voor een echt weekblad.
Weekoverspannend
Afgaand op de ronkende aankondigingen breken voor de lezers van beide ‘kranten’ mooie tijden aan. Maar zullen De Standaard en De Morgen de hooggespannen verwachting ook kunnen waarmaken? Apache vroeg hoofdredacteurs Bart Sturtewagen en Wouter Verschelden waarom hun kranten steeds nadrukkelijke in de richting van een weekoverspannend medium evolueren. Gaat er een journalistieke of een commerciële drive schuil achter die keuze? Hoe zwaar investeren beide kranten in hun project? Hoeveel mensen werven ze aan om de toch wel spectaculaire beloftes waar te maken? En wat moeten de inspanningen opleveren aan extra lezers?
“Het idee dat het weekend iets anders moet zijn dan gewoon de zesde dag van de week leeft natuurlijk al veel langer”, zegt Bart Sturtewagen. “Ons huidig weekendaanbod maakt dat duidelijk. Maar nu zetten we echt een grote stap. Bij de productie van een weekblad gelden andere regels. Het productieproces is niet hetzelfde als dat van een krant. Er gelden andere deadlines. De voorbije jaren hebben we met de wijzigingen in ons weekendaanbod al stappen in die richting gezet, maar tot de echt verregaande vernieuwing die we nu doorvoeren kwam het niet. Het uitgangspunt is gewijzigd: we willen de kwaliteit houden van onze weekendkrant en daarbovenop het weekblad leggen. Het is een extra, een plus bovenop wat er al is. De structuur van de weekendkrant blijft overeind. We gaan niet beknibbelen op bestaande bijlagen, al sluit ik niet uit dat we in de toekomst ook de bijlagen opnieuw onder de loep gaan nemen.”
Puur journalistiek
Wouter Verschelden: Alles wat we doen is journalistiek. Dat is en blijft onze eerste missie.
Het DS Weekblad is volgens de hoofdredacteur een louter journalistiek project. “Het hele project is redactioneel bedacht en ontwikkeld. We zijn niet rond de tafel gaan zitten om ons af te vragen waar we nog adverteerders zouden kunnen aanboren. Neen, het weekblad is een puur journalistiek project. Wel hebben we het onderweg voorgelegd aan de adverteerders die meteen zeer enthousiast reageerden, maar dat is niet de insteek geweest. Logisch, want in principe zijn adverteerders veel meer geïnteresseerd in lifestyle en dus niet meteen in de verhalen die we met het DS Weekblad willen brengen.”
De Morgen wil naar eigen zeggen het bestaande DM Magazine ‘verruimen en verdiepen’. DMUZE moet complementair zijn en heeft de ambitie uit te groeien tot ‘een prachtig magazine vol tips over eten, drinken, mode en interieur, plus pakkende verhalen van mensen die er toe doen.’
“Alles wat we doen is journalistiek”, zegt Wouter Verschelden. “Dat is en blijft onze eerste missie. Tegelijk zijn we er ons van bewust dat we opereren in een vrije markt met wetmatigheden waar we niet aan ontsnappen. We hebben natuurlijk de financiële oefening gedaan om te zien of dit project kans op slagen heeft. Het antwoord op die vraag is positief. We zullen in een eerste fase zwaar investeren, maar we streven er vanzelfsprekend naar dat die investering zich op termijn terugverdient. We gaan ervan uit dat we iets extra kunnen brengen dat de lezers elders niet vinden. We willen meer lezers bereiken door te investeren in journalistiek op hoog niveau.”
Stevige investering
Hoe groot die investering precies is, daar willen beide hoofdredacteurs niet veel over kwijt. “Het is een stevige investering”, zegt Wouter Verschelden. “Zowel op niveau van de redactie als op het niveau van de drukkerij. Over hoeveel geld het gaat en hoeveel aanwervingen of extra FTE’s (voltijdse werknemers) dat betekent, daar kan ik niet op antwoorden.”
Bart Sturtewagen: Bedoeling is om in het weekend enkele duizenden kranten extra te verkopen. Het spreekt voor zich dat we een aanzienlijke groei moeten waarmaken om dit project te doen slagen
Volgens Bart Sturtewagen werft De Standaard zes extra mensen aan om het Weekblad te maken. “Sommige gesprekken zijn nog lopend, maar in afwachting komen we zaterdag toch al met het eerste DS Weekblad. We ervaren de zware investering die onze uitgever bereid is te doen als een blijk van vertrouwen. Maar het betekent ook dat we, om dit verhaal rendabel te krijgen, er in moeten slagen om na een paar maanden in het weekend enkele duizenden kranten extra te verkopen. Het spreekt voor zich dat we een aanzienlijke groei moeten waarmaken om dit project te doen slagen.”
Blijft de vraag of dat met zes extra mensen kan, het ‘beste weekblad van Vlaanderen’ maken. “Het is niet zo dat we het DS Weekblad met zes mensen gaan maken”, zegt Bart Sturtewagen. “Het weekblad is een onderdeel dat ingebed zit in een hele redactie. Een deel van de verhalen maken we nu al, maar door ze in een weekblad te stoppen en anders te brengen, verlengen we de levensduur ervan. Een groot verhaal in de weekendkrant neem je de maandag daarop nog zelden vast. Een weekblad met extra aandacht voor fotografie en vormgeving, leent zich daar veel meer toe. We zien het weekblad dus ook als een manier om de levensduur van onze grote journalistieke verhalen te verlengen.”
Maar betekent meer mensen voor het DS Weekblad dan niet automatisch dat de krant zelf aan kwaliteit zal moeten inboeten? Kan je met zes extra mensen de krant (minimaal) op hetzelfde niveau houden en tegelijk een extra weekblad maken? “De uitdaging waar we voorstaan is om ons journalistiek talent optimaal te laten renderen”, zegt Bart Sturtewagen. “Hoe zetten we onze mensen het beste in? Welke stukken zetten we waar? Hoe komen onze journalistieke inspanningen het beste tot hun recht? De komende weken zullen we daarin onze weg moeten vinden.”
