Hoewel die Russische inmenging op het eerste zicht de balans lichtelijk in het voordeel van Assad deed kantelen, zijn alle partijen in het conflict volgens Cockburn tegelijk te zwak om te winnen, als te sterk om te verliezen. Zeker omdat ze allemaal wel kunnen rekenen op de steun van een externe grootmacht. Landen als Iran en Saoedie-Arabië duwen de oorlog bovendien steeds verder in een sektarische richting.
"Het ergste is niet het geweld, het is de hernieuwde haat," vertelt een Armeens-orthodoxe bisschop aan Charles Glass. Hij wijst op de toenemende Iraanse invloed in het door Assad gecontroleerde gebied en ziet dat veel mensen de komst van de Russen verwelkomen als tegenwicht voor Hezbollah en de Iraanse Revolutionaire Garde. Het is ook voor Glass duidelijk dat enkel de grootmachten een einde kunnen maken aan een oorlog die bijna z'n zesde jaar ingaat.
Rusland maakt alvast handig gebruik van het door het Westen al te vroeg afgeschreven Syrische regimeleger, stelt Robert Fisk vast. Dat de Russen bij het bepalen van de doelwitten voor hun luchtaanvallen kunnen beschikken over een betrouwbare partner op het terrein, geeft hen een strategisch voordeel op de coalitiemacht die onder leiding van de VS doelwitten van IS bombardeert. Fisk maakte eerder al kanttekeningen bij de Westerse claims dat Rusland vooral gematigde rebellen bombardeert, volgens hem is er al lang geen sprake meer van dergelijke groepen.
Lees "Too Weak, Too Strong" van Patrick Cockburn.
Lees "In the Syrian Deadlands" van Charles Glass.
Lees "Everyone wrote off the Syrian army. Take another look now" van Robert Fisk
