In juni vorig jaar richtte een cyberaanval - die uiteindelijk de naam NotPetya kreeg - wereldwijde ravage aan. Van Amerikaanse ziekenhuizen tot de Deense containerreus Maersk, over de hele wereld werden organisaties en bedrijven getroffen door zogenaamde ransomware. Dit virus 'gijzelt' bestanden op een geïnfecteerde computer en laat die enkel 'vrij' als de geëiste borgsom wordt betaald.
Van Amerikaanse ziekenhuizen tot de Deense containerreus Maersk, over de hele wereld werden organisaties en bedrijven getroffen door zogenaamde ransomware.
Alleen gaf dit virus na betaling helemaal niks vrij. Het leek op ransomware, en kopieerde ook strategisch stukjes code van Petya, een ouder ransomwarevirus, maar was toch niet dat bekende virus. Vandaar de naam: NotPetya. De schade die het aanrichtte was weliswaar echt.
Oekraïne
De BBC laat verschillende cyberveiligheidsexperten aan het woord die het virus en de verspreiding van dichtbij analyseerden. De eerste computers die werden aangevallen stonden in Oekraïne. De cyberaanvallers besmetten via een veelgebruikt boekhoudingsprogramma computers van Oekraïense bedrijven die vervolgens het virus verder wereldwijd verspreidden.
MeDoc, het Oekraïens bedrijf dat het boekhoudingsprogramma ontwikkelde, gaf aanvankelijk toe gehackt te zijn geweest en dat het virus zo via hun server verspreid was geraakt, maar kwam daar later op terug. Het virus werd echter wel teruggevonden in een update die ze naar gebruikers hadden verstuurd.
De zoektocht naar sporen van de makers van het virus liep uiteindelijk spaak. Ze wisten volgens de BBC duidelijk waar ze mee bezig waren. Omdat het voornaamste doelwit Oekraïne was, wijzen onder andere de Britten en Amerikanen naar Rusland. De grootmacht voert via verschillende pro-Russische afscheidingsgroeperingen al jaren strijd tegen de Oekraïense regering. De geopolitiek als 'indirect bewijs'.
Cyberspace is internationaalrechtelijk gezien nog steeds het Wilde Westen waar naties, bedrijven en individuen het onder elkaar uitvechten met als enige regel: oog om oog, tand om tand.
Dat de Russen hiermee de wet hebben overtreden, willen de Westerse grootmachten niet gezegd hebben. Ze willen geen juridisch precedent scheppen waarmee ze zichzelf de handen vastbinden.
Cyberspace is internationaalrechtelijk gezien nog steeds het Wilde Westen waar naties, bedrijven en individuen het onder elkaar uitvechten met als enige regel: oog om oog, tand om tand. Wettelijke regels vinden ook de Britten en Amerikanen een stap te ver.
