De publicaties van Apache over de verstrengeling tussen de Antwerpse politiek en de vastgoedwereld zijn nogal wat mensen een doorn in het oog. In het bijzonder de berichtgeving over de relatie tussen burgemeester Bart De Wever (N-VA) en zijn goede vriend Erik Van der Paal valt moeilijk op ’t Schoon Verdiep en bij de bouwpromotor zelf.
‘t Fornuis
De stad leverde de voorbije jaren omstreden bouwvergunningen af die de kassa van projectontwikkelaar Land Invest Group voor miljoenen euro's deden rinkelen. Erik Van der Paal was aandeelhouder en sterke man van Land Invest Group, naast het door de Luikse PS gedomineerde pensioenfonds Ogeo Fund van (toenmalig) sterke man Stéphane Moreau.
Dat Van der Paal de Antwerpse N-VA en het zwaar aangebrande deel van de Luikse PS aan elkaar lijmde met het oog op gouden vastgoeddeals in Antwerpen, werd heel zichtbaar toen Apache de reeks De favoriete bouwpromotor van Bart De Wever publiceerde.
In die reeks zit onder meer een filmpje, gedraaid aan de deur van sterrenrestaurant ’t Fornuis, waarop te zien is hoe Van der Paal Bart De Wever en het bijna voltallige (toenmalige) Antwerpse college ontving voor zijn verjaardagsfeestje. Dat gebeurde nota bene op een moment dat het college een cruciale beslissing moest nemen over het gigantische vastgoedproject - toen nog in handen van Land Invest Group - aan de Slachthuissite.
Op de beelden is onder meer te zien hoe (toenmalig) schepen van Ruimtelijke Ordening Rob Van de Velde (N-VA) letterlijk boog voor de projectontwikkelaar. Huidig schepen van Ruimtelijke Ordening Annick De Ridder (N-VA) mocht dan weer rekenen op een zeer hartelijke begroeting.
Maar ook andere, Franstalige aanwezigen op het feestje van Van der Paal sprongen in het oog. Onder meer de figuren die aan de touwtjes trokken bij Ogeo Fund zoals Stéphane Moreau en Alain Mathot (wiens parlementaire onschendbaarheid in een smeergelddossier niet werd opgeheven dankzij de opmerkelijke steun van N-VA, ToC).
Roekeloos
De reeks en het filmpje raakten een gevoelige snaar. Bart De Wever nam het woord riooljournalistiek in de mond, Rob Van de Velde omschreef journalisten als “ratten” en Erik Van der Paal trok naar de rechtbank waar hij een strafklacht indiende met burgerlijke partijstelling.
Het vonnis in eerste aanleg gaf Apache over de hele lijn gelijk. Het filmpje betekende geen schending van de privacy van Van der Paal en van belaging was al helemaal geen sprake. Apache had correct journalistiek werk geleverd.
Hoewel het vonnis bijzonder sterk gemotiveerd was, ging Erik Van der paal toch in beroep tegen de uitspraak. Het arrest van het hof van beroep was zo mogelijk nog duidelijker: Apache heeft de privacy van projectontwikkelaar Erik Van der Paal niet geschonden en hem niet belaagd door het fameuze Fornuisfilmpje online te zetten.
Opvallend was dat het hof van beroep Erik Van der Paal ook een schadevergoeding oplegde wegens tergend of roekeloos hoger beroep. Hij moet twee individuele journalisten elk 5.000 euro schadevergoeding betalen.
Tsunami
Niettemin besliste Erik Van der Paal om tegen die beslissing cassatieberoep aan te tekenen. Het Hof van Cassatie heeft nu geoordeeld en sterk gemotiveerd waarom het hof van beroep correct heeft gehandeld. Het arrest van het hof van beroep blijft daardoor pal overeind en biedt extra steun aan onderzoeksjournalistiek.
Of daarmee de rechtszaak rond Fornuisgate echt helemaal van de baan is, blijft afwachten. Eerder gaf Walter Damen, die optreedt als advocaat voor Erik Van der Paal, al aan dat hij namens zijn cliënt "desnoods naar Europa zal stappen” om klacht in te dienen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg.
De aanpak met een heuse tsunami aan klachten - deze is maar een van de vele - tegen Apache is een vorm van SLAPP: Strategic Lawsuit Against Public Participation. Daarmee hoopt de projectontwikkelaar verdere kritische berichtgeving in de kiem te smoren.
Inhoudelijk vangt hij bot, maar indirect bereikt Van der Paal wel deels zijn doel: de juridische klachten kosten bakken tijd en energie, zeker voor een kleine redactie. Bovendien hangt het zwaard van Damocles ons doorlopend boven het hoofd en lopen de advocatenkosten door de verschillende rechtszaken hoog op.
